Bahagi ng kasaysayan ng isang bansa o komunidad ang pagkakaroon ng mga pangkat etniko. Sila iyong mga mamayan na nasa dulo ng laylayan ng bawat lipunan. Malayo sila sa kabihasnan at karamihan sa kanila ay hindi na halos nakakatungtong sa mga paaralan.
Sila ang mga grupo ng indibidwal na di nakakaintindi ng iba pang uri ng wika, maliban sa kanilang sariling dayalekto na kaniliang nakagisnan.
Kahulugan ng Etnolek
Etnolek ang tawag sa wika na gamit ng mga katutubo ang mga tinatawag ng mga etnolinggwistikong mamamayan. Ang Pilipinas ay nabibilang sa mga bansa na may maraming pangkat etniko. Halimbawa nito ay ang mga T’boli, Mangyan, Tausog, Ibaloi, Kankanaey, Gaddang at iba pa.
Etnolinggwistang grupo ang tawag sa mga tao o indibidwal na may halos pare-parehong kultura at pananaw sa buhay. Dito man sa atin o sa iba pang karatig na bansa sila ay may kanya-kanyang etnolek na wika na animo’y salitang ibon na sila lamang ang pawang nakakaintindi.
Halimbwa ng mga Salitang Etnolek
1.) Tohan – tawag sa Diyos (Maranao)
2.) Tekaw – nabigla o nagulat (Maranao)
3.) Solutan – Sultan (Maranao)
4.) Tepad – baba ka ng sasakyan (Maranao)
5.) Munsala – tawag sa sayaw (Ifugao)
6.) Mohana – Salamat (Ifugao)
7.) Marikit – maganda (Ifugao)
8.) Oha – isa (Ifugao)
9.) Kadal Herayo – Sayaw ng kasal (Kalinga, Apayao)
10.) Kadaw la Sambad – Diyos ng mga araw (T’boli)
Marami sa mga wikang etnolek ay halos namamatay na o bihira na nating marinig. Karamihan sa mga katutubo ay lumilisan na sa kanilang lugar dala ng kahirapan sa buhay
Sa kanilang pangingibang lugar ay tuluyan na rin nilang nawawaglit ang paggamit ng kanilang katutubong wika. Naging salitang Tagalog na ang kanilang pangkaraniwang gamit lalo na sa mga batang miyembro ng kanilang mga pangkat.
Sadyang nakakapanghinayang ang unti-unting pagkakamatay ng wikang etnolek. Sa mga aklat na lamang natin ito matutunghayan, mababasa at malalaman ang bawat kahulugan. Magiging bahagi na lamang ito ng ating mayamang kasaysayan at kultura ng wika na tunay na mahalaga.
