Bago pa man dumating ang mga pinakaunang mananakop sa ating bansa, tayo ay likas ng mayaman sa kultura ng wika. Ang ating bansa ay isang kapuluan na nahahati sa labing-walong rehiyon, walompu’t isang probinsiya, isang daan at apatnapu’t limang siyudad at libu-libong maliliit na sangay ng komunidad.
Ito ang kadahilanan kung bakit tayo ay may maraming uri ng wika at dayalektong ginagamit sa ating pamumuhay.
Kahalagahan ng Wika
Sa bawat kasaysayan ng isang bansa, isa ang wika sa may pinakamahalagang ginagampanan sa buhay ng bawat indibidwal. Nabibilang ang ating bansa sa may mga maraming etnolinggwistikong grupo. Samu’t-sari rin ang ating lenggwahe at dayalektong ginagamit.
Idagdag pa natin ang mga global na wika na ating natutunan sa ating mga kaibigang dayuhan, pati na rin ang mga namana natin sa mga mananakop tulad ng Espanyol. Ang wika ay nagbibigay ng pagkakaisa ngunit kung minsan naman ay ang hindi pagkakaunawaan.
Sa dami ng wika na ating ginagamit, hatid nito ay kalituhan. Ibang lugar, iba ang lenggwahe, at ibang uri ng lahi, iba rin ang wikang gamit. Dahil sa suliraning ito ng di pagkakaunawaan, isinabatas at iprinoklama ng noo’y Presidente na si Manuel Luis Quezon ang pagkakaroon ng wikang Pilipino bilang ating wikang pambansa. Mula noon ay binansagan na siya na ama ng wikang pambansa.
Napakahalaga ng wika sa kasaysayan at kultura ng bawat lugar. Ito ang ating gabay sa pakikipagtalastasan, sa pagpapahayag ng ating mga damdamin, ekspresyon, ideya, mga pananaw at opinyon, wika ang ating gamit. Sa pamamagitan nito malinaw nating naipaparating ang ating mga mensahe, sa panulat man o sa pananalita.
Sa paglinang at paghubog ng ating pagkatao at kaisipan, wika rin ang instrumentong gamit sa anumang uri at antas ng paaralan. Magmula sa ating simpleng abakada hanggang sa pagtatapos ng ating mga propesyon, wika ang tanging gabay at naging patnubay ng ating mga guro.
Sa gitna ng anumang sigalot, away at maging sa digmaan, wika ang pinakamalakas na sandata. Sa mga lugar na kung saan may bangayan at gusot, wika ang ating gamit pangpakalma ng sitwasyon at susi sa pagkikipagnegosasyon. Lahat ay nadadaan sa mahinahon at mabuting pakiusapan kapag tamang salita o wika ang ginagamit.
Maging sa mga pinakamataas na lider ng ating lipunan wika rin ang kanilang kalansag at sandata sa pagpapahupa ng anumang tensiyon sa kanilang kapwa lider o maging sa mga tagasunod. Gamit ang wika, mas malaki ang tsansa na nagkakabuklod-buklod ang mga nagkakawatak-watak.
Dahil sa wika ay nalalaman ng bawat indibidwal ang ating pinanggalingan at kung saan pa ang tatahakin sa ating hinaharap. Sadyang napakakapangyarihan ang wika. Instrumento ito sa pagkakalat, paglilimbag at paglalathala ng anumang uri ng babasahin.
Lumipas man ang iba’t-ibang uri ng henerasyon, at kahit mawala pa ang ibang wika sa ating sirkulasyon, walang detalye ang makakaligtaan at habang buhay na magiging parte ng ating historya gamit ang wika. Sa panulat man o sa pananalita parehong mahalaga ang wika. Kung hindi man maisulat ng lapis sa papel ay maaari namang mabigkas ng bibig.
Mula sa kamusmusan, pagkamulat ng ating kaisipan at hanggang sa ating pagtanda habang buhay nating magiging instrumento, gabay, kalasag at sandata ang ating wika. Lilipas man ang mga makalupang panahon at iba pang salik lahi, ang wika ay mananatili pa rin.
Sa pagdating sana ng mga modernong kaalaman at kagamitan, isabay din natin ang pagtaas ng ating kalinangan at kaisipan sa pag-aaral sa ating sarilng wika. Tumulong tayo sa pagpanatili nito at huwag nating hayaan ang unti-unti nitong pagkawala o pagkaluma sa sirkulasyon ng iba pang mga wika.
Hikayatin natin ang bawat kabataan at mamamayan na bigyan ito ng pagpapahalaga at respeto. Gamitin natin ito ng may buong puso at pagmamalaki. Dahil saang dako ka man ng mundo mapadpad, ito ang iyong magiging tatak at sagisag bilang isang tunay na Pilipino.
